Dodenherdenking | 4 mei 2021
Indachtig
Verlies dat in herinnering weerspiegelt
Als ook het laatste woord, de laatste kus
AL vermengd met tijd, vaak in pijn verleid
Door hetgeen wat groter is dan wij begrijpen
Onomkeerbaar lijkt, ongrijpbaar en ver weg
En toch, toch verzamelt ieder jaar verleden
Vervlechten gedragen seconden heroïek
Door leven dat werd opgenomen, genomen
Eenzame dood, die saamhorig voelbaar is
Opdat een toekomst die nodeloos levens eist nooit wederkeert
Het vertrouwen in die groei, die lering
Het likken van wonden, vloeiend bloed stolde
Indachtig besef van de diepe dood
Met tijdloos einde voor ieders leven
Wereldwijd en wijdverbreid.
Vanuit alle windrichtingen
Ingeblazen door Lentewind en Hoop
En als wij na zwijgen spreken en bewegen
en nieuwe herinneringen creëren
Alles weer verder leeft, aaneengeregen
Vermag respect als vasthoudende vuist verbinden
Waarin mensen geweten blijvend wegen